Galiza contra a OTAN

A OTAN é unha ferramenta para a agresión e a bandidaxe en escala planetaria. As organizacións galegas asinantes deste manifesto afirmámolo non como unha simple consigna ou como unha palabra de orde para ser repetida en manifestacións e concentracións populares contra o imperialismo, senón como conclusión dun proceso histórico, demorado e serio, de análise das evidencias. Un proceso acumulativo, realizado polo esforzo de moitos pobos — dos que sofreron e continúan a sofrer as súas agresións directas e dos que nos negamos a baixar a cabeza e fechar os ollos á realidade.

Hai 73 anos que a propoganda imperialista trataba de nos convencer de que o obxectivo da nacente OTAN era «defender occidente» da Unión Soviética e do bloque comunista. Porén, os ataques e agresións que se invocaban nunca se produciron. Hoxe, lonxe de se autodisolver, aquela pretendida forza de autodefesa, responsábel por 70% do gasto militar global e cun orzamento de máis de 2% do PIB mundial, continúa a protagonizar unha das maiores xeiras de violencia da historia da humanidade. A súa continuidade pon acima da mesa os verdadeiros intereses da coalición: 1) a expansión imperialista, que xa non se executa por medio da anexión territorial, senón por medio do control e implantación de gobernos teledirixidos, abertos ao saqueo macizo de recursos e á usurpación de áreas xeoestratéxicas e 2) a consolidación da hexemonía dos Estados Unidos e das potencias imperialistas europeas, singularmente da Inglaterra, da Franza, da Alemaña e do Estado español. Unha hexemonía posta en causa pola emerxencia de novos polos e países capaces de exercer un contrapeso, como a Rusia, a China ou o Irán, e pola digna resistencia do pobos como o cubano, o venezuelano ou o palestino, entre outros.

Os ataques contra a República Federal da Iugoslavia en 1994, contra Serbia en 1999, contra o Afganistán en 2003, contra o Iraque en 2004, e contra a Libia en 2011 son apenas, até o de agora, as súas operacións oficiais. A elas hai que sumar as paraoficiais e as ocultas, recentemente contra a Siria e contra a Ucraína, así como os famosos voos ilegais, algún dos cales fixo escala no noso país. Non é casual que todas estas agresións se teñan dado na órbita da antiga Unión Soviética e na dos países non aliñados. Mais a sombra deste imperialismo armado é moito máis alargada. Alárgaa, de feito, a inmensa rede de bases militares por todo o planeta (as públicas e as secretas), que se solapa, ademais, coas bases dos estados membros e dos parceiros, até totalizar un milleiro de instalacións en 63 países, con alcance global. Mais non é só isto. A OTAN ten despregadas tropas en 165 países, amiúdo baixo o gardachuvas formal das Nacións Unidas, xerando unha confusión que favorece os intereses pouco confesábeis dos seus promotores; e outras veces por medio de acordos que promoven a «otanización» da ASEAN, da Unión Africana, do Xapón ou da India, e novas integracións forzadas que alargan a súa área de control. Como parte deste alargamento, a OTAN protagoniza cada certo tempo exercicios militares en zonas quentes do planeta — do Mediterráneo á Europa oriental ou aos mares asiáticos — que mobilizan milleiros de soldados e son, claramente, unha permanente demostración de forza para continuar coa súa estratexia de ameaza e intimidación.

Na Galiza, a cesión de portos e instalacións aéreas e a posta a disposición do territorio para exercicios militares, adestramentos, escalas ou repostaxes convértenos en cómplices da barbarie imperialista, malia o pobo galego se ter manifestado histórica e repetidamente contra a OTAN e a súa axenda. Esta contradición comproba, máis unha vez, as consecuencias da falta de soberanía nacional e os perigos de que o papel do noso país no mundo sexa decidido e representado polo estado español, cuxas elites aderen plenamente ao proxecto imperialista.

Por todo isto, como Plataforma Galega Contra a OTAN denunciamos: a falacia da «autodefensa» e o rol estritamente imperialista e agresivo da OTAN; o entusiasmo da Unión Europea na sinatura de pactos militares expansionistas; os tratados de libre comercio metidos pola forza entre os acordos militares para beneficio do grande capital transnacional e das elites; o papel subsidiario do Estado español e da Xunta de Galiza e a entrega de equipamentos, instalacións e recursos do noso país para alimentar esta maquinaria bélica. E comprometémonos, polo tanto, a manter unha posición abertamente anti-OTAN pulando pola súa disolución, a exixir a non participación do estado español en calquera plataforma destas características e a espallar, onde tivermos voz, a denuncia do imperialismo e dos seus métodos violentos.

A OTAN é umha ferramenta para a agressom e a bandidagem em escala planetária. As organizaçons galegas assinantes deste manifesto afirmamo-lo, nom como umha simples consigna ou como umha palavra de ordem para ser repetida em manifestaçons e concentraçons populares contra o imperialismo, mas como conclusom dum processo histórico, demorado e sério de análise das evidências. Um processo cumulativo, realizado polo esforço de muitos povos — dos que sofrêrom e continuam a sofrer as suas agressons diretas e dos que nos negamos a baixar a cabeça e fechar os olhos à realidade.

Hai 73 anos que a propoganda imperialista tratava de nos convencer de que o objetivo da nascente OTAN era «defender ocidente» da Uniom Soviética e do bloco comunista. Porém, os ataques e agressons invocadas nunca se produzírom. Hoje, longe de se auto-dissolver, aquela pretendida força de autodefesa, responsável por 70% do gasto militar global e com um orçamento de mais de 2% do PIB mundial, continua a protagonizar umha das maiores jeiras de violência da história da humanidade. A sua continuidade pom acima da mesa os verdadeiros interesses da coaliçom: 1) a expansom imperialista, que já nom se executa por meio da anexaçom territorial, mas por meio do controlo e a instalaçom de governos teledirigidos, abertos ao saque maciço de recursos e à usurpaçom de áreas geoestratégicas e 2) a consolidaçom da hegemonia dos Estados Unidos e das potências imperialistas europeias, singularmente da Inglaterra, da França, da Alemanha e do Estado espanhol. Umha hegemonia posta em causa pola emergência de novos pólos e países capazes de exercer um contrapesso, como a Rússia, a China ou o Irám, e pola digna resistência de povos como o cubano, o venezuelano ou o palestino, entre outros.

Os ataques contra a República Federal da Jugoslávia en 1994, contra a Sérvia em 1999, contra o Afeganistám em 2003, contra o Iraque em 2004, e contra a Líbia em 2011 som apenas, até o de agora, as suas operaçons oficiais. A elas hai que somar as para-oficiais e as ocultas, recentemente contra a Síria e contra a Ucrânia, bem como os famosos voos ilegais, algum dos quais fijo escala no nosso país. Nom é casual que todas estas agressons se tenham dado na órbita da antiga Uniom Soviética e na dos países nom alinhados. Mas a sombra deste imperialismo armado é muito máis alargada. Alarga-a, com efeito, a imensa rede de bases militares por todo o planeta (as públicas e as secretas), que se solapa, ademais, com as bases dos estados membros e dos parceiros, até totalizar um milheiro de instalaçons em 63 países, com alcance global. Mas nom é só isto. A OTAN tem despregadas tropas em 165 países, amiúde baixo o guarda-chuvas formal das Naçons Unidas, gerando umha confusom que favorece os interesses pouco confessáveis dos seus promotores; e outras vezes por meio de acordos que promovem a «otanizaçom» da ASEAN, da Uniom Africana, do Japom ou da Índia, e novas integraçons forçadas que alargam a sua área de controlo. Como parte deste alargamento, a OTAN protagoniza cada certo tempo exercícios militares em zonas quentes do planeta — do Mediterrâneo à Europa oriental ou aos mares asiáticos — que mobilizam milheiros de soldados e som, claramente, umha permanente demostraçom de força para continuar com a sua estratégia de ameaça e intimidaçom.

Na Galiza, a cessom de portos e instalaçons aéreas e a posta a disposiçom do território para exercícios militares, adestramentos, escalas ou repostagens converte-nos em cúmplices da barbárie imperialista, mália o povo galego se ter manifestado histórica e repetidamente contra a OTAN e a sua agenda. Esta contradiçom comprova, mais umha vez, as consequências da falta de soberania nacional e os perigos de que o papel do nosso país no mundo seja decidido e representado polo estado espanhol, cujas elites aderem plenamente ao projeto imperialista.

Por todo isto, como Plataforma Galega Contra a OTAN denunciamos: a falácia da «autodefesa» e o rol estritamente imperialista e agressivo da OTAN; o entusiasmo da Uniom Europeia na assinatura de pactos militares expansionistas; os tratados de livre comércio metidos pola força entre os acordos militares para benefício do grande capital transnacional e das elites; o papel subsidiário do Estado espanhol e da Junta da Galiza e a entrega de equipamentos, instalaçons e recursos do nosso país para alimentar esta maquinaria bélica. E comprometemo-nos, portanto, a manter umha posiçom abertamente anti-OTAN pulando pola sua dissoluçom, a exigir a nom participaçom do estado espanhol em qualquer plataforma destas caraterísticas e a espalhar, onde tivermos voz, a denúncia do imperialismo e dos seus métodos violentos.