Galiza pola paz

Quen domina o mundo camiña decidido cara a unha guerra global. Máis unha vez, non é por vontade dos pobos, senón pola cobiza sen limite dunhas oligarquías que se teñen afeito a pisotear calquera lei humana e a axir con absoluta impunidade.

Durante décadas, esas oligarquías fixeron e desfixeron no plano internacional segundo mellor lles conviu. Acumularon indignantes cantidades de lucro e poderes case absolutos, sementando ao mesmo tempo miseria, destrución e morte por toda a parte. Nese tempo, esquilmaron calquera recurso, especulando con el ou esgotándoo para sempre, conculcaron a soberanía popular onde lles pareceu oportuno e disciplinaron pobos enteiros, estabelecendo a lóxica dos seus intereses como única lóxica posíbel. A base de guerra económica, guerra informacional, guerra psicolóxica, converteron o imperialismo na norma e exibiron grotescamente o seu brazo armado como garantía de dominación á forza.

Agora, coa emerxencia de novos axentes globais e rexionais por fóra desas lóxicas e deses marcos, as oligarquías imperialistas asisten apavoradas a un escenario de declive e tórnanse máis temerarias e perigosas. Mentres cunha man tratan por todos os medios de que asumamos a idea de representan a paz e a razón, coa outra engraxan a súa maquinaria para reconfigurar o mundo por medio dunha guerra global, convencidas de que a única vía para asegurar a súa supremacía. Xa foi dito innúmeras veces: a OTAN non é un instrumento de paz. É unha ferramenta para a agresión e a bandidaxe en escala planetaria.

As evidencias están á vista de quen queira ver. Os países do bloque imperialista, cos Estados Unidos, o Reino Unido e a Unión Europea á cabeza, son responsábeis por 70% do gasto militar global, e non hai conflito no que non estexan envolvidos dunha maneira ou doutra, a miúdo teledirixindo os combates, golpes de estado, falsas revolucións, xenocidios, magnicidios, embargos, bloqueos, accións terroristas, sancións e calquera outro tipo de accións de derruba ou desestabilización. Son capaces de alimentar militarmente e protexer mediaticamente o monstro sionista que asasinou máis de 50 mil persoas na Palestina nos últimos dous anos, mentres disparan sancións e hostigan calquera país que se desmarque da súa lóxica imperialista. O seu brazo armado conxunto, a OTAN, dispón dun orzamento que ultrapasa 2% do PIB mundial e conta cunha densa rede de máis de mil bases e instalacións militares, entre as declaradas e as non declaradas, construídas en 63 países, en particular arredor daqueles que se negan a entrar no molde previsto. Mais non son só as bases. A OTAN opera, ademais, tropas despregadas en 165 estados, amiúdo baixo o gardachuvas formal das Nacións Unidas, xerando unha moi oportuna confusión na opinión pública.

Como se isto non fose suficiente, asistimos agora a anuncios de rearmamento da Europa por valor de 800 mil millóns de euros, pondo todo o aparello de propaganda a favor da guerra. Unhas cantidades que se suman ao xa destinado á guerra na Ucraína e que son difíceis sequera de ponderar de maneira correcta, mais que en ningún caso se puxeron acima da mesa para investir en servizos sociais, en educación ou en sanidade, vivenda, pensións nin tampouco para paliar crises como a de 2008 ou a do Covid-19 — crises reais, con vítimas reais.

Toda unha ofensiva reforzada pola acción tiránica do FMI, do BM e da dolarización da economía mundial, que completan os mecanismos cos que ter presos e castigados os países con duros programas de axustes, redución gasto público, privatización de todas as actividades, defensa fanática do libre mercado, con permanentes desregulacións, como a dos bens e capitais, ou do mercado laboral, recortando os salarios e precarizando o traballo.

Mais non se trata só da militarización acelerada da Europa. Esa militarización estase a facer por vía de urxencia, a cabalo dun medo infundado a unha falaz ameaza chamada “invasión rusa”, á que algúns voceiros mesmo poñen data, furtando ás institucións suspostamente democráticas os debates políticos necesarios, e á opinión pública os verdadeiros motivos para tal pánico. Non se respeitan nin os mínimos de apariencia democrática e institucional e, ben pola contra, quen se opón e denuncia é tachado mercenario e belicista.

O noso país, situado no centro do Atlántico, non é alleo a esta deriva antidemocrática nin sería inmune aos eventuais efectos desa guerra global que o imperialismo procura con tanto esforzo. Na Galiza, a cesión de portos e instalacións aéreas e a posta a disposición do territorio para exercicios militares, adestramentos, escalas ou repostaxes convértenos en cómplices involuntarias das súas accións, malia o pobo galego se ter manifestado histórica e repetidamente pola paz, contra a OTAN e a súa axenda. Esta contradición comproba, máis unha vez, as consecuencias da falta de soberanía nacional e os perigos de que o papel do noso país no mundo sexa decidido e representado polo Estado español.

O goberno español adhere a esta temeraria estratexia de rearme e incremento dos gastos militares, para atinxir así un 2% do PIB que na realidade xa é máis, e que lle impón o binomio OTAN/UE, que contrariamente ao que afirma Pedro Sánchez, conlevará recortes sociais e involución nas liberdades básicas.

Diante disto, nós, as entidades galegas asinantes deste manifesto, afirmamos que o único futuro real para a humanidade é a paz. Que o único futuro posíbel para o pobo galego é a paz. Mais non esa paz que nos receita o imperialismo, unha paz que asenta sobre o silencio das vítimas e se invoca en abstracto. A paz que nos dará un futuro é unha paz que aínda non existe, e que deberá ser construída sobre a derrota do imperialismo, das súas lóxicas unipolares e do seu brazo armado, a OTAN.

E por iso, como Plataforma Galiza pola Paz,

1. Denunciamos a falacia da «autodefensa» e o rol estritamente imperialista e agresivo da OTAN
2. Repudiamos a carreira armamentista anunciada polos membros da Unión Europea, a sinatura de pactos militares expansionistas e de tratados de libre comercio metidos pola forza entre os acordos militares para beneficio do grande capital transnacional e das oligarquías;
3. Demandamos un papel de neutralidade activa por parte do Goberno español, que implique o retorno inmediato das tropas españolas despregadas en misións OTAN en Lituania, Estonia, Letonia, Eslovaquia, Romanía e Bulgaria, e a negativa a utlizar instalacións militares ao servizo da OTAN e dos Estados Unidos. O Estado español debe deixar de ser comparsa dos intereses imperialistas, e en consecuencia negarse a multiplicar o gasto militar en detrimento dos investimentos na sanidade, no ensino e nos servizos públicos en xeral.
4. Desprezamos o papel absolutamente subsidiario da Xunta de Galiza e a entrega de equipamentos, instalacións e recursos do noso país para alimentar esta maquinaria bélica.
5. Rexeitamos a entrega dos recursos naturais do noso país á industria militar. Unha entrega que nos venden como reindustrialización cando non é outra cousa o colonialismo extractivo de sempre. Rexeitamos tamén o uso do noso país para instalacións funcionais á OTAN: o monte Iroite, os aeródromos da Lavacolla e Rozas, o porto de Ferrol, as bases de Marín e Figueirido. Os minerais da serra do Galiñeiro, de Valdeorras ou de Doade deben servir, en todo caso, para o desenvolvemento do pobo galego, e non para nutrir a maquinaria da guerra imperialista.
6. Comprometémonos, polo tanto, a manter unha posición pola paz e abertamente anti-OTAN, pulando pola súa disolución, a exixir a non participación do Estado español en calquera plataforma destas características e a espallar, onde tivermos voz, a denuncia do imperialismo e dos seus métodos violentos.
7. E apelamos ao pobo traballador galego a non deixarse embaucar polo discurso belicista e alarmista do PP e do PSOE e da práctica totalidade dos medios de comunicación. Son horas de mobilizarnos pola Paz e contra a guerra.

Quem domina o mundo caminha decidido para umha guerra global. Mais umha vez, nom é por vontade dos povos, mas pola cobiça sem limites de umhas oligarquias que se habituárom a pisotear qualquer lei humana e a agir com absoluta impunidade.

Durante décadas, essas oligarquias figêrom e desfigêrom no plano internacional conforme melhor lhes convinha. Acumulárom indignantes quantidades de lucro e poderes quase absolutos, semeando ao mesmo tempo miséria, destruiçom e morte por toda a parte. Nesse tempo, esgotárom qualquer recurso, especulando com ele ou esgotando-o para sempre, atropelárom a soberania popular onde lhes pareceu oportuno e disciplinárom povos inteiros, estabelecendo a lógica dos seus interesses como única lógica possível. À base de guerra económica, guerra informacional, guerra psicológica, convertêrom o imperialismo na norma e exibírom grotescamente o seu braço armado como garantia de dominaçom pola força.

Agora, com a emergência de novos agentes globais e regionais fora dessas lógicas e desses marcos, as oligarquias imperialistas assistem apavoradas a um cenário de declínio e tornam-se mais temerárias e perigosas. Enquanto com uma mao tentam por todos os meios que assumamos a ideia de que representam a paz e a razom, com a outra lubrificam a sua maquinaria para reconfigurar o mundo por meio de umha guerra global, convencidas de que é o único caminho para assegurar a sua supremacia. Já foi dito inúmeras vezes: a NATO nom é um instrumento de paz. É umha ferramenta para a agressom e a pilhagem em escala planetária.

As evidências estám à vista de quem quiger ver. Os países do bloco imperialista, com os Estados Unidos, o Reino Unido e a Uniom Europeia à cabeça, som responsáveis por 70% do gasto militar global, e nom hai conflito em que nom estejam envolvidos de umha maneira ou de outra, muitas vezes teledirigindo os combates, golpes de Estado, falsas revoluçons, genocídios, magnicídios, embargos, bloqueios, açons terroristas, sançons e qualquer outro tipo de açons de derrube ou desestabilizaçom. Som capazes de alimentar militarmente e proteger mediaticamente o monstro sionista que assassinou mais de 50 mil pessoas na Palestina nos últimos dois anos, enquanto disparam sançons e hostilizam qualquer país que se afaste da sua lógica imperialista. O seu braço armado conjunto, a NATO, dispom de um orçamento que ultrapassa 2% do PIB mundial e conta com umha densa rede de mais de mil bases e instalaçons militares, entre as declaradas e as nom declaradas, construídas em 63 países, em particular em torno daqueles que se recusam a entrar no molde previsto. Mas nom som só as bases. A NATO opera, além disso, tropas destacadas em 165 Estados, muitas vezes sob o guarda-chuva formal das Naçons Unidas, gerando umha muito oportuna confusom na opiniom pública.

Como se isto nom fosse suficiente, assistimos agora a anúncios de rearmamento da Europa no valor de 800 mil milhons de euros, colocando todo o aparelho de propaganda a favor da guerra. Quantias que se somam às já destinadas à guerra na Ucránia e que som difíceis sequer de ponderar corretamente, mas que em nenhum caso foram postas sobre a mesa para investir em serviços sociais, em educaçom ou em saúde, vivenda, pensons nem tampouco para mitigar crises como a de 2008 ou a da Covid-19 — crises reais, com vítimas reais.

Toda umha ofensiva reforçada pola açom tiránica do FMI, do BM e da dolarizaçom da economia mundial, que completam os mecanismos com os quais manter presos e castigados os países com duros programas de ajustes, reduçom de gasto público, privatizaçom de todas as atividades, defesa fanática do livre mercado, com permanentes desregulaçons, como a dos bens e capitais, ou do mercado laboral, cortando os salários e precarizando o trabalho.

Mas nom se trata apenas da militarizaçom acelerada da Europa. Essa militarizaçom está a ser feita por via de urgência, a cavalo de um medo infundado a umha falaciosa ameaça chamada “invasom russa”, à qual alguns porta-vozes chegam mesmo a pôr data, furtando às instituiçons supostamente democráticas os debates políticos necessários, e à opiniom pública os verdadeiros motivos para tal pánico. Nom se respeitam nem os mínimos de aparência democrática e institucional e, bem pelo contrário, quem se opom e denuncia é tachado de mercenário e belicista.

O nosso país, situado no centro do Atlántico, nom é alheio a esta deriva antidemocrática nem seria imune aos eventuais efeitos dessa guerra global que o imperialismo procura com tanto esforço. Na Galiza, a cedência de portos e instalaçons aéreas e a disponibilizaçom do território para exercícios militares, treinos, escalas ou reabastecimentos tornam-nos cúmplices involuntários das suas açons, apesar de o povo galego se ter manifestado histórica e repetidamente pola paz, contra a NATO e a sua agenda. Esta contradiçom comprova, mais umha vez, as consequências da falta de soberania nacional e os perigos de que o papel do nosso país no mundo seja decidido e representado polo Estado espanhol.

O governo espanhol adere a esta temerária estratégia de rearmamento e aumento dos gastos militares, para atingir assim um 2% do PIB que na realidade já é mais, e que lhe é imposto polo binómio NATO/UE, que contrariamente ao que afirma Pedro Sánchez, implicará cortes sociais e umha involuçom nas liberdades básicas.

Perante isto, nós, as entidades galegas signatárias deste manifesto, afirmamos que o único futuro real para a humanidade é a paz. Que o único futuro possível para o povo galego é a paz. Mas nom essa paz que nos receita o imperialismo, umha paz que assenta sobre o silêncio das vítimas e se invoca em abstrato. A paz que nos dará um futuro é umha paz que ainda nom existe, e que deverá ser construída sobre a derrota do imperialismo, das suas lógicas unipolares e do seu braço armado, a NATO.

E por isso, como Plataforma Galiza pola Paz:

1. Denunciamos a falácia da «autodefesa» e o papel estritamente imperialista e agressivo da NATO;
2. Repudiamos a corrida armamentista anunciada polos membros da Uniom Europeia, a assinatura de pactos militares expansionistas e de tratados de livre comércio metidos à força entre os acordos militares para benefício do grande capital transnacional e das oligarquias;
3. Demandamos um papel de neutralidade ativa por parte do Governo espanhol, que implique o retorno imediato das tropas espanholas destacadas em missons da NATO na Lituánia, Estónia, Letónia, Eslováquia, Roménia e Bulgária, e a recusa a utilizar instalaçons militares ao serviço da NATO e dos Estados Unidos. O Estado espanhol deve deixar de ser comparsa dos interesses imperialistas, e em consequência recusar-se a multiplicar o gasto militar em detrimento dos investimentos na saúde, no ensino e nos serviços públicos em geral.
4. Desprezamos o papel absolutamente subsidiário da Junta da Galiza e a entrega de equipamentos, instalaçons e recursos do nosso país para alimentar esta maquinaria bélica.
5. Rejeitamos a entrega dos recursos naturais do nosso país à indústria militar. Umha entrega que nos vendem como reindustrializaçom quando nom é outra cousa senom o colonialismo extrativo de sempre. Rejeitamos também o uso do nosso país para instalaçons funcionais à NATO: o monte Iroite, os aeródromos da Lavacolha e Roças, o porto de Ferrol, as bases de Marim e Figueirido. Os minerais da serra do Galinheiro, de Valdeorras ou de Doade devem servir, em todo o caso, para o desenvolvimento do povo galego, e nom para nutrir a máquina da guerra imperialista.
6. Comprometemo-nos, portanto, a manter umha posiçom pola paz e abertamente anti-NATO, luitando pola sua dissoluçom, a exigir a nom participaçom do Estado espanhol em qualquer plataforma destas características e a divulgar, onde tivermos voz, a denúncia do imperialismo e dos seus métodos violentos.
7. E apelamos ao povo trabalhador galego a nom se deixar enganar polo discurso belicista e alarmista do PP e do PSOE e da prática totalidade dos meios de comunicaçom. É hora de nos mobilizarmos pola Paz e contra a guerra.